komedide leyla ile mecnun gibi, dramada behzat ç dir en iyisi.

polisleri allayıp pullamaktan ziyade bir çeşit ters ütopya denemesi. evet iyiler, ama iyi olmalarını istemeyen bir düzenin içinde yaşıyorlar. arka fondaki siyahlığı daha fazla vurgulamak için tuvale vurulmuş birkaç beyaz fırça darbesi gibi. zaten polisi allayıp pullayan bir çok polis dizisi oynandı, oynanıyor. oralarda polis iyi, devlet iyi, toplum iyi.... bir tek dallama suçlular var ağzımızın tadını bozan. onları da iyi devletimizin iyi polisi, iyi adaletimize, teslim ediyor ve iyi toplumumuz yatağında huzur içinde uyuyor.

behzat öyle değil.. ne kendisi ne ekibindekiler, öyle idealize edilmiş plastik kahramanlar (bkz: adanalı) değiller. herbiri bir şekilde sorunlu, hayatla yarım kalmış hesapları olan, üstelik bu hayatın çoğu zaman onları aştığı, yaşamanın acemisi insanlar.. kirli bir sistemin içinde işlerini yapmaya çalışıyorlar. behzat ç dizisi, "suç" kavramını insani boyutundan soyutlamıyor. toplumun sorumluluğunu gözlerden kaçırmaya çalışmıyor. devlet güzellemesi yapmıyor. bir ayna tutuyor bize. karşısında ne varsa tastamam yansıtan bir ayna. ne eksik ne fazla.