kişinin kendisinin egosunu tatmin etmeleri.

okul hayatımda çevremde parmakla gösterilmiyordum fanlarım yoktu ne kızlar beğenirdi ne erkekler...sempatik görürlerdi beni ama önemsenmezdim bilirdim platonik severdim belli ederdim aşık olduğum kişi beni parmağında oynatır acırdı bana...tek yetenekli olduğum konu genel kültürdü tabi evde boş boş oturunca film kitap anime müzik olunca asosyalleştim sinema tek başıma giderdim falan silik bi tipim olduğumdan dolayı farkım buydu

anlık olarak gelen, tadına doyamadan giden histi kendisi. lisede matematik sınavında bana zor gelen bir soruyu çözdüğümde gelirdi. sınav bitişi arkadaşlarla konuşup herkesin o soruyu yaptığını öğrenince de büyük bir hayal kırıklığı olurdu.

ergenlik dönemimde tek ayı seven insan olduğumu sandığım dönemlerde başına neden koyarak sık sık kendime sorduğum cümleydi.

(bkz:special snowflake syndrome)

her zaman iyi bir his degildir beni genelde depresyona surukleyen his

hissettiğim, herkesin hissetmesi gereken his.

elbette herkes herkesten farklıdır ve ben her anlamda diğer insanlardan kendi nazarımda ayrıcalıklı ve özelim. keza diğer insanlar da kendisi açısından aynı hisleri şahsı adına düşünüyordur. bundan doğal bir şey var mıdır? kendimizi sevmesek hayat çekilmez olurdu.

eğitim ve kültür düzeyiyle ters orantılı olan his. neler neler kimler kimler varmış hığammına

kısmen katıldığım durum.en azından sokaklarında şeye sürulmeyecek kadar akıl olmayan bireylerin dolaştığı güzelim ülkemde bir nebze de olsa çok çok çok büyük bir kısmından farklıyım.farklıyız