okul hayatımda çevremde parmakla gösterilmiyordum fanlarım yoktu ne kızlar beğenirdi ne erkekler...sempatik görürlerdi beni ama önemsenmezdim bilirdim platonik severdim belli ederdim aşık olduğum kişi beni parmağında oynatır acırdı bana...tek yetenekli olduğum konu genel kültürdü tabi evde boş boş oturunca film kitap anime müzik olunca asosyalleştim sinema tek başıma giderdim falan silik bi tipim olduğumdan dolayı farkım buydu

anlık olarak gelen, tadına doyamadan giden histi kendisi. lisede matematik sınavında bana zor gelen bir soruyu çözdüğümde gelirdi. sınav bitişi arkadaşlarla konuşup herkesin o soruyu yaptığını öğrenince de büyük bir hayal kırıklığı olurdu.