hersey hem önemli gibi hem de çok önemsiz gibi rahatlayamiyorum sonuç düşünmekten iş yapamiyorum. bazen insan ölmeyi bayılmak sanıyor ölürsem bunlar ne olur diye halbuki olmussun yani yapacak birsey yok var mi yok

yorgun, üzgün, çaresiz, yalnız, kızgın, pişman, umutsuz...
ölecek miyim doktor ?

yorgun.

şaşkın.
hayatımda her şey o kadar yolunda gidiyor ki allah'ım beni başkasıyla mı karıştırdın? veya ağam bizimle eğlenecek de önden kafa mı buluyor acaba?

şu sıralar güzel olduğu ama kısa zamanda bundan eser kalmayacağını bildiğim hal.

üzgünüm çünkü işgüzar birileri üstlerine vazife olmayan birsey yapıp yine insanların hayatını mahvetmiş

millet kendi yeğenlerini cocukları olmuyor diye nüfusla rına geçirince daha sonra cocuklari olunca ve onu kenarı atınca sorun yok böyle olunca sorun var .
kaldı ki böyle bir evlat edinme olsa ne gibi bir sorun var? hiç mi babasız olan ve kadınlarla büyüyen çocuk yok ?

çünkü kafalarında bir varsayım var ve ihbar kabul edip harekete geçmişler o kadar leslik varken . bir de biri kadın biri erkek rolünde diyip cahilliğin zirvelerinde bilmişlik yapiyorlar bak ya.

bu kişilerin youtube kanalı vardı ve domuz eti yeme videosuyla tepkileri üzerlerine çekmiş milletin nefretini kazanmışlardı onu da onedio sagolsun afişe etmişti. yani onedio olmasa haberdar olamayacaktık daha sonra vlog çekince birileri dayanamamış cimere mi şikayet etmiş nedir.

https://www.haberler.com/guncel/aile-ve-...

huzursuzluk ve alışmışlık karışımı bir şey.

keyfim yerinde mutlu bir şekilde temizce duşumu almış keyif sigaramı içmiş parfümümü sürüp uyumaya hazırlanıyorum

bayadır kafamda dönen bir sahne, birinci dünya savaşında cephe gerisinde görevli vatansever bir osmanlı subayıyım, rapor işleriyle uğraşıyorum, cepheden peş peşe ölü haberi geliyor, ama resmen katliam oluyor, bir halkın ne kadar evladı varsa resmen kırıma uğramış. içeride bir şeyler kopup gidiyor öyle baka baka sigara içip duruyoruz. savaştık ama yenilip gidiyoruz işte, sonumuz hayrola bakalım.

tamamdır, aylarca aşıkzade gibi gezme faslı bitti, bundan böyle seçim var, çat çat çat! sokak sokak geziyoruz, yerelin tozunu attırıyoruz, olmayacak platoniklerle değil desteklediğimiz partiyle nikahlanıyoruz. içimizde bir umut, bir kıpırtı, şöyle 8-10 sene önceki ortamı hatırlayıp iç geçiriyoruz; gezi, pride, bilimum hareket, sonra diyoruz "daha da fena gelecez ulan!". bir umut bir heyecan derken akp'yi şutlayıp yolumuza devam ediyoruz, sonra yeniden aşık olup sapıtır mıyız, şarapçı dayılar gibi yarak kürek şiirler mi okuruz artık bilemem.

kumarda kaybettik, e aşkta da kaybettik. eyt de vurmadı. bu işi güzel bir yarım kilo tatlı çözer.

hayattaki enerjimi birisi emdi galiba, hiç bir şey yapmak istemiyorum. çalışmayı bıraktım, dükkanımı devrettim. ne yapacağımı bilmiyorum. ne bir umut nede bir parıltı göremiyorum geleceğe dair. her şey olabildiğince sıkıcı ve basit gelmeye başladı. belki yıllardır süren yalnızlıktan dolayı böyle oldu dedim, sevgili değil arkadaş edineyim dedim, sohbet etmeyi unutmuşum insanlarla galiba. tahammülsüz, tartışma üzerine bir sohbet. doktorum bir süre istanbulda değil, ilaçlar etkisini kaybetti, uykusuzluk başa sardı. bir süre öncesine kadar her şey çok iyiydi ama, bu nisan ayları sürekli hayatımda problemli ve iz bırakarak geçiyor. izel - ah yandım şarkısı klip çekiyor kafamda. sanki yarınlar yok, olmayacak gibi, hayatımın son gününü yaşıyor gibiyim.

azrail’i bekleyen yatalaklar gibiyim, gelde bitsin bu çile der gibi.

yorgun, günlerce dinlenmeye ihtiyacım var gibi.. farklı şehirlerde iş yapmak çok zor, yaş aldıkça bunu hissediyorum.