benim için 14 şubat annemin özene bezene kurduğu sofrada en güzel kıyafeti ve hafif makyajıyla kocasını beklediği gecenin 3'üne kadar o sofrada oturup ağladığı kapıyı kırarcasına çalan bir sarhoştan öldüresiye dayak yediği gündür. 1 değil 4 değil 7 değil 11 yıl boyunca, o sarhoşu bir gün kaşım ve dudağım patlayıp dövene kadar. şimdi 14 şubat denilince benim aklıma unutmak istediğim çocukluğum bir de ağlayan annem gelir.