50+ olduğum zaman söylemekten korktuğum şarkıdır. klibinde gençlik, orta yaş ve yaşlılık dönemleri çok güzel işlenmiştir.*

farsçası penç'tir, pençe kelimeside burdan gelir, beş parmak olmasından mütevellit, penç parmak

rusçası "pet" dir

(bkz: gripin)

yalnızlıktan unutuldu benim adım
siz üzülmeyin ben alışığım
kedim bile uğramazken evime
çift kişilik yatak benim neyime

dört işlemden ibaret parmak hesabıyla bütün hayatım
eksildikçe saatler ömrümden
artıyor gelecek telaşım
anlattıkça bölmüşüm umutlarımı duvarlara çarpa çarpa

uyandım saat 3,4,5 bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık

kalan umutlarımdan
birini seçip hepsini hepsine hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı, ne kaldı?
kimseler duymadı
sadece duvarlar ağladı

düşün düşün hep bir sonraki adımı
bu yüzden unuttum ben yaşamayı
peşin peşin söyledim lafımı
acımadan kanattılar yaralarımı
dört işlemden ibaret parmak hesabıyla bütün hayatım
eksildikçe saatler ömrümden artıyor gelecek telaşım
anlattıkça bölmüşüm umutlarımı duvarlara çarpa çarpa

uyandım saat 3,4,5 bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hepsine hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı, ne kaldı?
kimseler duymadı
sadece duvarlar ağladı

saat 3,4,5 bana hiç fark etmez
ne zaman çalınsa kalbim
derler ki bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık

kalan umutlarımdan biri seçip
hepsini hepsine hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ah ne kaldı ne kaldı?
kimseler duymadı
sadece duvarlar ağladı

uyandım saat 3, saat 4, saat 5 bana hiç fark etmez.
ne zaman çalınsa kalbim derler ki bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip
hepsini hepsine hep kaybettim
şimdi kendimden geri
ne kaldı ne kaldı?
kimseler duymadı
sadece duvarlar ağladı