bu başlığın biraz tepki çekebileceğini tahmin ettim açıkçası ama ne hissettiğim konusunda kendime ve topluma karşı dürüst olmaya çalıştığım için yazmaya karar verdim hissettiklerimi.

bakın hayatta her şey ya tam siyah ya da tam beyaz değildir. mesela babanız ölür %99 üzülürsünüz %1 de mirasa konduğunuz için sevinirsiniz. ama bunu kolay kolay kimse itiraf etmez. itiraf ederlerse hoş karşılanmayacaklarını bilirler.

ben ne pedofiliyi övdüm ne de küçük gördüm. başıma gelmediği için kendimi totalde şanslı hissettiğimi, başına gelenlere de üzüldüğümü belirttim. ama %99 üzülsem de içimde istemsiz oluşan %1 lik tercih edilmeme sebebi sorusuna da karşı koyamadım. bunu dürüstçe yazınca linç edileceğimi de az çok tahmin ettim.

buraya kadar yapılan eleştirileri yine de anlıyorum sonuçta pedofili şu an özellikle ortadoğu milletlerinin en büyük problemi.
ama en son eleştiri de pedofiliyi eşcinsellikle birlikte ele almak olayına da girmek isterim.
öncelikle kuzenimin veya arkadaşımın ne kadın erkek olduklarına dair ne de cinsel eğilimlerine dair bir şey söylemedim. bunun yanında kendilerini taciz eden insanların da kadın veya erkek olduklarını, cinsel yönelimlerini söylemedim. nereden baksan ortaya çıkabilecek en az 6 varyasyon içinde bunu eşcinsellik olarak algılayıp bundan rahatsız olma durumunu da içselleştirilmiş homofobiye bağlıyorum.