her ne kadar ''çoğunluk'' politik görse de * her sene yarı finalleri de dahil zevkle izlediğim eğlence-müzik şovudur. hatta yarı finalleri geçtim ülkelerin katılacakları şarkılar belli oldukça dinlerim. eurovision’dan her sene en az 5-6 şarkı girer telefonuma. birçok orijinal sese denk geldim. ''isveç norveçe vermiş'' ''finlandiya danimarkaya oral yapmış'' ''bu portekiz de bize hiç vermiyormuş'' safsatalarını bir kenara bırakınca hem müzikal olarak hem de şov olarak gayet de zevk alınabilecek bir tv programı. ısrarla yarışma demiyorum dikkat ettiyseniz.* her ne kadar adı yarışma olsa da temeli eğlence-müzik olan bir şovdur eurovision. şarkıları önceden dinlemezseniz veya yarı finalleri izlemezseniz ''yhaa off sıkıldım değiştir türkiye çıkınca açarız'' moduna bağlamanız gayet doğal. * bunun sebebi ise finalde 25-26 şarkının art arda çıkması ve kural gereği her birinin 3’er dakika olması. dolayısıyla hepsi aynı gibi geliyor bir anda dinleyince. ayrıca eurovision'a laf atan günümüz popçularına da kıçımın kıllarıyla gülümsüyorum * müziğin banttan, ses ve sahne performansının canlı olduğunu göz önünde bulundurursak birçoğu hadise gibi sıçıp sıvazlayacaktır.