artık gay temalı filmlerden uzak durmamı sağlayan neden.gayler oldukça eğlenceli insanlar aslında.elbette içlerinde fırtınalar kopuyor falan ama sonuçta bir şekilde zaten topluma karışıp,bir yol çiziyorlar ister öyle ister böyle.bu dramatik haller,bu küçük emrah hali harbi sıkıcı,kabak tadı vermeye başladı. <br> <br>eğer verilmek istenen mesaj gaylerin hayatlarında yaşadıkları zorluk,izleyen heteroseksüellerin empati yapıp gayleride anlamaksa zaten bunun için yeterince film çekildi zaten,anlayanda anladı.yıl olmuş 2012 halen anlamayan heteroseksüel varsa,o adama değil 10 film,1000 film izletsen gene anlamayacak ki.odun geldi,odun gidecek.. <br> <br>artık harbi bay geldi dram ve yasak aşk temalı gay filmlerinden...bir gay olarak kendimi şizofren gibi hissetmeye başladım,sanki toplum tarafından anlaşılmak ,kabul görmek çokta sikimdeymiş gibi... <br> <br>

her filmde öyle değil midir? başrol oyuncularını biraz ezik ve umutsuz göstermek biraz tutuyor sanırım. tabi ki bir aksiyon yada bilim kurgu filminden bahsetmiyorum. gay temalı filmlerde başrol oyuncuları da bundan nasibini almıştır.*

gayin zaten anlamı renkli neşeli demek ama tabiki her türk doğduğu günden erişkin olana kadar geçen sürede bi ferdi tayfurun tecavüzüne uğrar o yüzden hep acılı acılı cenin pozisyonunda uyumalar histerik krizler ne bu aq yani alttarafı sınavdan 30 almışsındır ama yoo sen türksün acı çekmelisin yani aslında gay filmlerinde görülmez bu olay sadece, nereye baksan görürsün bütün diziler filmler böyle ekranda kaç komedi dizisi var türkiyede,şahsen benim sıkıldığım, gaylerin hep kaybeden gibi göründüğü filmler öyle bi imaj var ki kafamda türk gayleriyle ilgili ulan türk gay pornolarında bile arabesk müzik varya siktir git yani boşalırken suçluluk duyup namaz kılcam hamama gidip temizleniyim de anamın babamın elini öpüp af diliyim diyemi düşünüyolar yani.

gay temalı filmlerin sayısı arttıkça, daha kaliteli senaryolar yazılmaya başlanarak; zamanla azalacak olan tema.

bahsi geçen senaryoların, ilhamını gerçek hayattan almasından başka birşey değildir.

(bkz: yönetmen bize bahmir)

hitap ettikleri kitlenin, heteroseksüel kitlenin, bizlere acıyıp sahiplenmelerini istedikleri için böyle bir yol çiziyorlar sanırım. çünkü bizler her an öldürülme ihtimali olan, bizden tiksinen insanlarla günlük hayatlarını devam ettirmek zorunda olan, "ıyyy iki erkeğin öpüşmesi bence çok öğğğreeençç" diyen ama sevgilisine arkadan vermek için yurt tuvaletinde lavman yaparken sıçan ve sıçtığı gibi temizlemeyen** pelinsularla muhattap bırakılan mağdur ve mağrur geyleriz.

aramızda hiç mutlu ve kötü geyler yok mu? mutlaka var ama heteroseksüeller ile tamamen bir eşitlik sağlanana kadar, ki bu eşitlik onların kafalarında sağlanmalı, bu tarz filmlerin gösterilmesi bence çok mantıklı.

hep mağrur ve mağdur olmalarından kaynaklanan durum.

az önce izlediğim weekend filminde rastlamadığım durum. bisikletli çocuğun hayatına imrendim diyebilirim

gözlemlerime yapımcılar ve senaristler bunu durumu aşmaya başlamışlar.

artık geyler de normal bir insan gibi, mükemmellikten uzak ve hata yapma olasılığına sahip, gösteriliyor. tabii hala osursa cola kokacak karakterler yok değil.

azalarak bitmeleri ümidiyle.

dinimiz, amin.