gouttes d'eau sur pierres brulantes

tr. kızgın taşlara düşen su damlaları.

umutsuzluğu ve hedonizmi dibine kadar yaşatan francois ozon filmi. film 99 yapımıdır,2000 yılında gösterime girer ancak dönem itibariyle 70'lerin almanya'sında geçer.

-çok az spoiler içerebilir-
bir tarafta 50 yaşındaki tek derdi hakimiyet ve haz olan ve bunun için hiç çekinmeden her insanı kullanabilen léopold ve onun tam karşısında léopold'ün süper egosu,eşcinselliğini,hazzı onunla keşfetmiş ve ona
sıkı sıkıya bağlı ve yer yer asalaklığa varabilen tavrıyla yirmili yaşlarındaki franz.

tek bir mekanda geçen film izleyiciyi kesinlikle sıkmaz ancak filmin sonlarına doğru iyice artan umutsuzluk,dahada azalan mekan kullanımı ve sahnelerin uzunluğu boğucu olmaya başlar.
bu da aslında kanımca yönetmen tarafından bilinçlice yapılmıştır çünkü franz yaşananların sonucunda kendine hiçbir çıkar yol bulamaz. bütün vaktini evde geçiren franz artık o evden ayrılsa bile gidecek bir yeri olmadığının farkındadır.kaldı ki artık sadece o eve değil dünyaya da sığamamaktadır,boğulmaktadır.

filmin müzikleri benim için mühimdir çünkü bu film sayesinde 4 yıl önce françoise hardy'i keşfettim.

françoise hardy-traume

tony holiday-tanze samba mit mir
(fimi izlemediyseniz ve izlesem mi diye düşünüyorsanız bu klibi muhakkak izleyin)