gülmek; ”saf” denme riskini göze almaktır.
ağlamak ise; ”duygusal” görünme riskini.
birine yakınlaşmak; ”kendini kaptırma” riskini,
duygularını açmak; ”kendini ortaya koyma” riskini,
hayalleri ve düşünceleri sergilemek ise;
“onları başkalarına kaptırma” riskini göze almaktır.
sevmek; “karşılık görememe” riskini…
yaşamak ise; ”ölme” riskini göze almaktır.
umutlanmak; “hayal kırıklığına uğrama” riskini
çabalamak ise; ”başarısız olma” riskini göze almaktır…
ama riskler yaşanmalıdır.
çünkü hayatımızın en büyük riski, hiç risk almamaktır.
hiç risk almayan kişi, belki acı ve üzüntülerden korunabilir;
ama büyüyemez, sevemez, değişemez, hissedemez, öğrenemez.
garanti arayışlarıyla zincirlenmiş bir köle olarak yaşarken,
bedelini; özgürlüğünü kaybederek öder.
sadece; riski göze alabilen kişi hürdür…