bu başlıktaki entrilere göre(bkz: hayvanları sevmeyen insanları da sevemez)
hayvankalp>insankalp çıktığını gösterir ki benim içinde öyledir. hatta bazı insanlar var ki ah o insanlar, insanın yaşam enerjisini tüketirler..*

o benimdir. hayvanlar art niyet düşünmez, arkandan kuyunu kazmaz, içinden lanet okumaz, bencillik yapmaz ve kesinlikle nankör değillerdir.

biraz yiyecek, su ve sevgi yeterlidir. ev hayvanı veya sokak hayvanı olsun fark etmez, size katiyyen kötü davranmayacaklardır.
"ama beni ısırdııığ" diye ağlıyorsanız da yapmayın, demek ki o hayvan zamanında iki ayaklılardan şiddet görmüş, size karşı da kendisini savunmuştur. size insan gibi kin beslemeyecek, zamanla alışacaktır.

-hayvan sevgisine giriş 101-

insanları sevip hayvanları sevmemekle aynıdır. eksik bir insani özellik ve yanlış bir tutum.

insanların egolarından nasibini alanların içine düştükleri durum. insanlarda var olan egoyu alsak, yıldızlar, ay, bitkiler, hayvanlar ve evrende geri kalan her şey kadar kusursuz oldukları görülür ve o zaman da böyle bir başlık açmaya ihtiyaç hissedilmezdi.

benim. hayvanların tamamını severim. onların doğal yaşam alanına müdahale etmediğiniz sürece size hiçbir zararları dokunmaz. ama insanlar öyle değil. yalan, dolan, kul hakkı, sahtekarlık, ikiyüzlülük hep insanlarda.

var oluş biçimlerimizdeki çifte standartı garipseyen, bir bakıma "yanlış" bulan kişilerin takınabileceği tutumlardan biri gibi göründü bana.
dikdörtgenleri sevip kareleri sevmemekle neredeyse aynı.

insanları sevmemek için bir sürü sebep var. öncelikle insan olduğumu hatırlayınca daha dar bir alana düşüyoruz. bu alanda bir çoğunuzu düşürüp geçmem lazım. diğer hayvanlar kadar özgür olamayacak da olsam, bunun hayalini bana satmaya çalışanları küçümseyecek ölçüde farkında olmalıyım.
hayvanları sevdiğimde sevgiye muhtaç diğer hayvanlar seslerini yükseltecekler. iniltileri, ulumaları, cırlamaları, vızıltıları odamın duvarının öteki tarafında kaldığında yalnız evcil hayvanlarımı severim.
evcil hayvanlarımdan başlıcaları: sümbüller, zambaklar, kozalak çiçekleri, karahindiba, mavi yeşil alg falan.

(bkz:misantropi)

hayvanlar çok güzeldir. o masum dostluklarını hiçbir insanın dostluğuna değişmem desem çok klişe olacak ama öyle.

mahallede sürekli hırlayan, asabi bir köpek var ve tabi arkasında da ona bağlı küçük bir çetesi. bir gün tek başınayken yaklaştım ve tanıştım kendisiyle, başını okşadım, beni koklayıp yalamasına izin verdim böylelikle tanıştık. zamanla aramızda bir bağ oluştu şimdi her karşılaşmamızda beni eve kadar bırakır, görüşmediğimiz zamanlar evin etrafında volta atar ve bunu yapmasındaki tek sebep, dışarı çıkıp o katil suratını biraz okşamam. bu kadar tatlı bir sebep olabilir mi? ne benden yemek istiyor, ne başka herhangi bir şey sadece ona sevgi göstermemi istiyor ben de o katil suratını mıncıklaya mıncıklaya ev kedisine dönüştürüyorum :)

sonuç olarak, hayvanlar güzeldir.

doğru olandır. hayvanlar içgüdüleriyle hareket eder ve genelde verdiği tepkilerde haklıdır. mesela bir hayvan kime güvenip kime güvenemeyeceğini çok iyi bilir. bunun dışında insan gibi daha fazlasını istemez, garibandır. biz insanlar o kadar doyumsuzuz ki daha fazlası için yapmayacağımız kötülük yok.