var oluş biçimlerimizdeki çifte standartı garipseyen, bir bakıma "yanlış" bulan kişilerin takınabileceği tutumlardan biri gibi göründü bana.
dikdörtgenleri sevip kareleri sevmemekle neredeyse aynı.

insanları sevmemek için bir sürü sebep var. öncelikle insan olduğumu hatırlayınca daha dar bir alana düşüyoruz. bu alanda bir çoğunuzu düşürüp geçmem lazım. diğer hayvanlar kadar özgür olamayacak da olsam, bunun hayalini bana satmaya çalışanları küçümseyecek ölçüde farkında olmalıyım.
hayvanları sevdiğimde sevgiye muhtaç diğer hayvanlar seslerini yükseltecekler. iniltileri, ulumaları, cırlamaları, vızıltıları odamın duvarının öteki tarafında kaldığında yalnız evcil hayvanlarımı severim.
evcil hayvanlarımdan başlıcaları: sümbüller, zambaklar, kozalak çiçekleri, karahindiba, mavi yeşil alg falan.

(bkz:misantropi)