çok garip, geçmişte ne aşklarım oldu, ne heder ettim kendimi ne üzüldüm ne ağladım, ama yalnız olduğum şu zamanlarda hiç anlam veremiyorum o halime, niye öyle yapmışım acaba diyorum, bir daha da kimseyi sevemezmişim gibi geliyor, çok garip, artık hiçkimseyi sevmiyorum

"sevilecek bir yan bulamamıştır ancak o an öyle olması gerekiyordur ve yaşayıp görmek adına devam ettirmiştir." dediğim his. kesinlikle hoşlanmaya bağlı ileriye dönük umutlanma hali diye bir şey var. çünkü ümitleniyoruz. yoksa insanlar kimseyi sevmemek için diretecek kadar manyak değil.

şu sıralar içinde bulunduğum durum. herkes eksik geliyor, kendim de dahil olmak üzere.