division bell’den aşmış bir eser daha. pink floyd’un toplama albümlerini saymazsak ve high hopes’un da divison bell’in son şarkısı olduğunu göz önünde bulundursak, bir nevi sondur, hüzünlü bir vedadır biz floydian’lara. waters, kişisel hoşnutsuzlarından dolayı division bell’e “bok parçası” yakışıktırması yapsa da, öyle olmadığının en açık kanıtıdır high hopes. işin içinde gilmour olduğu için şarkı aşmış bir solo içerir doğal olarak. yeteri kadar dinleyip şarkıyı özümsedikten sonra ise; “allah belanı versin gilmour, yine dağıttın beni!” sayıklamalarına yol açar. şunu da söylemek de faide vardır ki, p.u.l.s.e versiyonu kesinlikle izlenmelidir.