günümüzde şeytanlaştırılan ispanyol kaşifler amerikada karşılaştıkları yerlileri öldürmek istememişlerdi. aynı şekilde daha önce kolonileştirdiği birçok yeri de ılımlı bir şekilde yöneten portekiz, brezilya sahiline çıktığında gördüğü manzara ile şoka uğramıştı.

günümüzde meksika / orta amerika bölgesini kapsayan alanda kurulan aztek ve maya imparatorlukları, avrupalıları dehşete düşüren uygulamalara sahipti.

tanrılarının her gün doğabilmesi için insan kurban ediyorlardı. bu kurban ritüeli, canlı bir insanın kalbinin obsidyen bir bıçakla çıkarılmasıydı. bu ritüeller bazen 80.000 kişiye kadar çıkabilen toplu katliamlara yol açıyordu. brezilyada ise kabileler din adına başka kabilelerden insanları öldürüyor ve yiyordu.

farzımisal, aztekler gününüzde kalsaydı, insan kesmenin onların dinin bir parçası olduğunu söyleyerek bunu inanç özgürlüğüne sayabilecek miydik? ya da bir insan kendisini tanrılara kurban etmek istese kalbinin sökülmesine izin verecek miydik cevap hayır. ispanyollar da böyle düşündüğünden gereksiz pelinsu davranışlarına girmeden bu dini devam ettiren herkesi öldürdüler.

din, yapısı gereği insanlığın kanseridir. “ama o bana bişi yapmaz yha” tarzı triplere girerseniz her yere yayılır ve ölürsünüz.

bundan 90 yıl önce “din ve vicdan özgürlüğü” denilerek dokunulmayan insanların gününüzdeki şeyhlere, tarikatlara dönüşmesi, bütün devleti sarması dinin asla vicdanda kalabilecek bir şey olmadığının göstergesidir.

bunun çözümü olarak; (bkz: devlet ateizmi)