burası dokuz kattan oluşur. iyi insanlar arafa giderler. dürüst dinsizler limbo denen birinci kata gider. ne ceza vardır ne ödül. şehvetin pencesine düşenler ikinci kata, aç gözlüler üçüncü kata, savurganlar dördüncü kata, gazap ve öfke verenler beşinci kata düzene ve inançlara karşı gelenler altıncı kata şiddet kullananlar eziyet edenler yedinci kata, hilekâr ve yobazlar sekizinci kata, hainler dokuzuncu kata giderler. dokuzuncu kata cocytus denir ve şeytan burada yaşar. en dipteki yer dokuzuncu kattır, gerek tanrıya, gerek ailesine, gerek ülkesine ihanet edenler buraya gelirler.
romandan uyarlama olan film; thomas de quincey'in "suspiria de profundis" adlı romanından kısaltılıp, argento tarafından senaryolaştırılmış ve yönetilmiştir. çağdaşı george a. romero gibi üçleme üzerinden giden italyan yönetmen, zincirin ilk halkası olan suspiria(1977)'deki gibi durağan, görsel haz içeren; sağlam müzikleri olan, karanlık ve ölüm temalı bir hikayeyi seçmiştir.
60'lar ve 70'ler sinemasının neredeyse tamamında yer alan zombi ve vampir teması; bu türlerden sıkılanlar için inferno ile iyi bir seçenek olmuş; 90'lara kadar sürecek olan dağınık konulu ve mesaj kaygısı taşımayan korku filmlerinin yaygınlaşmasına sebep olmuştur. film; kitaptan yola çıkarak kendi hayatı ile bağlantı kuran; yavaş yavaş ölüme sürüklenen bir kadını temel alarak ilerler.
üçlemenin son filmi olan ve ilk ikiye göre başarısız bulunan la terza madre(2007) ile kıyaslandığında; inferno sofistike görselliği ve kalıp korku ögelerini iplemeyen senaryosu ile gerçek bir korku kültüdür.
porter
futurelavirs