aşktan intihal
isyanlarla var ettim aşkın otağını.
gecenin elleri hicranla titredi güpegündüz,
gittiğim ummanda
bir ben vardım bulut taciri,
ve
mağrur put kırıcısı zamanın.
aşk şişede durduğu gibi durmuyordu,
düşleri kelepçeli tutuklu hayaller
tutkulu bir evliyaydı dimağımın darmadağın olduğu yerde.
bir şarapnel,
bir kurşun çekirdeği,
bir göktaşı,
göçebe bir mevsimi uğurluyordu
gürültülü bir sükunette.
gittim,
adımlarım karanlık kaldırımları geride bırakarak.
gittim,
adımladım sokakların adlarını birer birer.
irademin, aklımın yettiğince
sokak sokak azalan bir bendim kendimden arttıkça.
gizemli emek-yoğun tarlalardan,
kentlerin söylencesinden geçerek
denizin başladığı yerde biterek,
kutsayarak gizemini gökyüzünün.
aşk bir kayıp kıta,
devrik cümle,
hayalet gemisi,
arsız ve umarsız kardelen,
sonbaharın bağrına çaktığım üç harflik hegemonya.
ve insan
nisasını kaybeden isyan!
hakan topateş