meyilli olduğumdan değil ama bir kenarda böyle bir alternatifin olması, sanki olmamasından daha iyiymiş gibi gelir. yemeklerini beğenmediğiniz bir sofradan ayrılırsınız. sizi sarmayan bir mekanı terkedersiniz. artık onaylamadığınız bir arkadaşlığı, dostluğu, ilişkiyi bitirirsiniz. sevmediğiniz bir işten istifa edersiniz. huzurlu olmadığınız bir evden, bir mahalleden taşınırsınız... bazıları da, hayat onlar için katlanılmaz bir hal aldığında çekip giderler. böyle bir şeydir bu... istediğiniz kadar, dini, felsefi, politik boyutlarını tartışın... tamamiyle kişisel bir hesaplaşma biçimidir bu hayatla. bakın, korkakça, kalleşçe yada kahramanca demiyorum. ama güzel bir hayat kuramadık.. insani bir hayat kuramadık... yaşanılır bir dünya kuramadık... olsa olsa, her gün yeniden kurulup bozulan, toz duman içinde bir köle pazarıdır yarattığımız uygarlık... köle tüccarlarının ve kölelerin dünyası... değiştirilebilmesi için kahramanlara ihtiyacı olan zavallı bir dünya. ve siz, buna katlanamayan insanların çekip gitmesine korkaklık diyemessiniz... siz kimseyi, niye kahraman olmaya çalışmadı diye suçlayamazsınız...