konuşmanın devamı;

bekarım. evet, bekarım. şaka yapıyorum – gerçekten şaka yapmıyorum ama şaka yapıyorum sayılır. coşkunuz için teşekkürler. ıslıklarınızı duyabilir miyim? tanrı aşkına. umarım büyük bir itiraf konuşması olmayacağından dolayı hayal kırıklığına uğramazsınız çünkü ben itirafımı bin yıl önce taş devri zamanlarında çoktan yaptım. o eski zamanlarda hassas bir genç kız, güvendiği arkadaşlarına, ailesine ve iş arkadaşlarına daha sonra da adım adım onu tanıyan ve gerçekten tanıştığı herkese açıldı. ancak görünen o ki bugünlerde her ünlünün özel hayatındaki tüm detayları bir basın toplantısıyla ve televizyon programında onurlandırması bekleniyor.
belki buna şaşırabilirsiniz ancak ben bir honey boo boo(amerika’da yayınlanan bir tv programı) çocuğu değilim. üzgünüm, bu ben değilim. asla olmadım ve asla da olmayacağım. lütfen ağlamayın çünkü benim yaşam öykümü anlatan bir reality show oldukça sıkıcı olurdu. yayından kaldırılmamak için marion cotillard (inception’da leonardo dicaprio’nun eşini oynayan kadın) ile öpüşmem gerekirdi veya daniel craig’in kıçını tokatlamam gerekirdi.
ancak yürümeye başladığınız günden beri göz önünde olan biri olduysanız, tüm tuhaflıklara karşı gerçek, dürüst ve normal bir hayat için savaşmak zorunda kaldıysanız, o zaman siz de özel hayatın değerini diğer her şeyden üstte tutabilirsiniz. özel hayat. ilerde bir gün, insanlar geriye dönüp bakacak ve bir zamanlar özel hayat kavramının ne kadar güzel olduğunu hatırlayacak.
böylesine uzun bir kariyer boyunca akıl sağlığınızı korumanızı sağlayacak birkaç sır var. ilk olarak, insanları sev ve onların yanında ol. şuradaki 222 numaralı masa, ünlü olmayan yüzlerle dolu tuvaletin yanındaki masaki yüzler tüm bu yıllar boyunca benimleydi. menajerim joe funicello – joe, tam 38 yıldır birlikte çalışıyoruz, inanabiliyor musun? her ne kadar o ilk 8 yılı saymasa da.
matt saver, pat kingsley, jennifer allen, grant niman ve onun amcası jerry borack, huzur içinde yatsın. ömür boyu benimle olanlar. bugün burada veya evlerinde olan ailem ve arkadaşlarım ve tabiki mel gibson. sen de beni kurtardın, biliyorsun. hayatımın en derin aşklarından, birlikte çocuğumuzu yetiştirdiğimiz, eski sevgilim, ruh ikizim, tüm sırlarımı bilen, kayak arkadaşım, danışmanım, en kıymetlim, 20 yıldır en iyi arkadaşım cydney bernard’i tanımamış olsaydım şu an burada duruyor olmam mümkün değildi. teşekkürler cyd. modern ailemizle çok gurur duyuyorum. harika oğullarımız. nefes alma ve büyüme nedenlerim charlie ve kit, benim kanım, benim ruhum. çocuklar, eğer bilmiyorsanız söyleyeyim, tüm bu konuşma sizin için.
sıra geldi hayatımdaki en harika etkiye, benim harika annem, evelyn. anne, biiliyorum ki şu an mavi gözlerinle içeride bir yerlerdesin ve bu akşam anlayamayacağın pek çok şey var. ancak önemli olan sadece tek bir şey var: seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum. ve umarım bunu 3 defa söyleyince, sihirli ve mükemmel bir şekilde senin ruhuna girecek ve seni bu hayatta iyi bir şeyler yaptığını bilmenin keyfi ve onuruyla dolduracak. harika bir annesin. lütfen, bu dünyadan gitmeye hazır olduğunda bunu da kendinle götür.
charlie ve kit, gördüğünüz gibi anneniz de bazen kendini kaybedebiliyor. elimde değil. bu, bir dönemin sonu ve bambaşka bir şeylerin başlangıcı olarak hissettiriyor. korkutucu ve heyecan verici. peki, şimdi ne olacak? bir daha bu sahnede veya herhangi bir sahnede bir kez daha bulunmayabilirim. değişimi sevmek zorundasınız. hikayeler anlatmaya, duygusallaşarak başkalarını duygusallaştırmaya ve dünyanın en harika işini yapmaya devam edeceğim. sadece bundan sonra farklı bir konuşma çubuğu tutuyor olabilirim. ve belki bu, parıltılı olmayacak, belki 3000 ekranda açılmayacak, belki o kadar sessiz ve hassas olacak ki sadece köpekler duyabilecek. fakat bu, benim başarısızlığım olacak. jodie foster buradaydı, halen buradayım ve insanlar tarafından görülmek, derinlemesine anlaşılabilmek ve çok yalnız olmamayı istiyorum.

hepinize eşlik ettiğiniz için teşekkürler, nice 50 yıllara.

*