çok fazla "ben" der bu tipler, taarruza burdan başlayalım. şöyle bir diyalog, derdimizi netleştirebilir:

+ya bu şey ya, enteresan, zerre filmi...
-bence, yani ben hiçbir numarasını görmedim. bana hitap etmiyor öyle ağdalı, vıcık vıcık gerçekçi!
+dergideki yazıya bir göz atarsss...
-yapma dostum ya, hiç sevmedim ben. sıkıldım şu konulardan, bak ben.....

diye uzayıp gider.

bu süreçte, "eeee, tamam ulan, anladık, az geri yanaş" diyesiniz gelir. nasıl bir insan modeliyse, her şey hakkında fikri vardır. "ben zaten"cidir, bütün huyları akar, dökülür üzerinden. güzel, eyvallah, bir titri olmalı insanın da, öyle bağırmana gerek yok.
önemli başka bir tespitse; bu pervasız, gösterişçi içi-dışı birliğin, zaman içinde zımpara atsanız düzelmeyecek kıvamda statikleşmesidir. başka bir deyişle, karakterli insan modeli ezberinizi bozamaz artık, şaşırtamaz, sürpriz yapamaz. sabah içtiği kenya kahvesinden, öğlen yediği çin usulü paparadan bahsetse de; bak, ben alternatif, denemesi bedava yaşıyorum, the foals konserinden çıktım yarın yolculuk kısmetse kekova'ya dese de, bir gram hayret etmezsiniz. benliği, kendiliği öyle feci çökmüştür bütün eylemlerine.

yolu açık olsun!