amerikada yaşayan lezbiyen bir çift ile evlat edindikleri erkek çocuğunun hikayesidir. lezbiyen aileyi rol model alan çocuk 8 yaşında kız olmak istediğini dile getirince lezbiyen ebeveynleri bu durumu gerçekleştirmeye karar vermişler. hatta bunu ne kadar erken yaparsak o kadar iyi diye bir açıklamaları bile vardır. çocuk şu an 11 yaşındaymış. bu konu beni derinden yaraladı. çünkü daha 18 yaşındayken, hatta şu yaşta bile verdiğimiz kararlar ne kadar sağlıklı ki, böylesine bir konunun kararını çocuğa bırakılabilsin. çoğumuz bir aile sahibi olmak yada çocuk sahibi olmak istiyoruz. bir kısmımızında belki vardır. ama gel gelelim çocuk yetiştirmek bir erkek ve bir kadın rol modeli olduğunda mümkündür. bu bağlamda her ne yaşanırsa yaşansın olan bitenin çocuğa, aileye nasıl yansıyacağı düşünerek yapılması gerektiği unutulmamalıdır. çocuk sahibi olmak bu yaşamda başınıza gelebilecek mutluluğu tarifsiz bir duygudur ama bir o kadarda zor ve manevi olarak yorucudur. çocuklu evliliklerde her ne olursanız olun ailenin korunması olmazsa olmazlardandır. yoksa sıkıntılı bir ailede çocuk güveneceği kimseyi bulamaz ve bu konuda dışarıya yönelir.
bir çoğumuz bu konunun zorluğundan bir haber yaşar ve aile sahibi gayleri/ayıları hor görür. ama inanın başa gelmeden bilinmeyecek bir durumdur. aile sahibi soydaşlarımız (ayılar) için konuşurken, davranırken bir çok kez düşünmek gerekir. e haliyle bu kişiler de düşünmelidir ama böyle bir durumdaysalar düşünmemeleri düşünülemez. bu konularda gerek ailemize, gerekse soydaşlarımıza (ayılar/ eşcinseller) karşı sağlam bir empati geliştirmelidir. her alanda olduğundan biraz daha özenli.

http://gundem.milliyet.com.tr/lezbiyen-c... *

eğer eğitimli heteroseksüel bir aile öz ve ya üvey çocuklarının kararlarına saygı duyarak onu yetiştiriyor, her konuda ona destek oluyor ise lezbiyen bir "ailenin" de çocuklarını onun hissettiği şekilde hareket etmesine izin vermesi pekala normal. böyle bir değişimi ve ya hissiyatı bir eşcinsel aile anlamayacak da kim anlayacak? eşcinsel hayat içinde yaşanılan zorluklar ortada iken böyle cesur bir karar ancak eşcinsel bir aileden çıkardı. " empati" kurmak gerek. sadece hetero aile değerlerini sarsmamak gerekli değil mi?

bu konu çok hassas bir konu olsa idi " tayland" ve bu gibi ülkelerdeki küçük yaştaki çocukların seks ticareti için kullanılması ve cinsiyet değiştirme gibi durumlar her gün gazetelerin haber manşetlerinde yer alırdı. hatta böyle bir şeye göz yumulmazdı.

(bkz: lezbiyen aile değerleri)

konu salt eşcinsel olmak yada cinsiyet değişimi değildir. konu ailenin örnek alınmasıdır. lezbiyen çift kötü ebeveyn anlamına gelmemelidir. yada çok iyi. konunun özü çocuk aklıyla verilmiş bir karar ve uygulamasıdır. yoksa burada ne eşcinsel olmak ne de cinsiyet değişimi sorgulanmaktadır. bu karar eninde sonunda kişinin kendisinin alması gerekmektedir. fakat tüm fiziksel, duygusal ve bilişsel gelişimini tamamlayıp, belirli bir erişkinliğe ve bilince ulaştıktan sonra. bu konuda psikolojide tabularasa diye bir kavramda vardır.
herneyse bu durum bir çocuğu eşcinsel düşmanı yada homofobik yetiştirmekle karıştırılmamalıdır. ama bir eşcinsel olarak yetiştirmek te maymundan konuşmasını beklemek olur. ya hakikaten bir eşcinseldir bunu keşfederek öğrenir ya da değildir. ama her ebeveynin içine düştüğü hata gibi ona zoraki bir rol model olmadan sadece yol gösterici olunması en sağlıklısıdır. bu durum bilimsel bir gerçek ve gereklilik olarak ortaya konuluyorsa en doğrusudur. *

sorun amerikada yaşandığı için asıl kızılca kıyamet ordan kopmaktadır. çünkü amerikada bir şey olmak istiyorsanız olursunuz.*. mesela eğer cinsiyet değiştirmek istiyorsanız gider markete bir torba dolusu ilaç alıp çıkabilirsiniz. olayın vehameti asıl bundan kaynaklanmaktadır.

doğru olan yapılmıştır ve vakit kaybetmeden yapılmıştır. insanların daha doğarken eşcinsel olduklarına ve dış etkenlerin bireylerin eşcinsel oluşuna çok fazla etki etmediğine inanıyorum. *

amerikada yaşayan lezbiyen bir çift ile evlat edindikleri trans çocuğunun hikayesidir. diğer trans çocukların yaptığı gibi ailesini rol model almayan çocuk 8 yaşında kız olmak istediğini fark edince lezbiyen ebeveynleri bu durumu gerçekleştirmeye karar vermişler. hatta bunu ne kadar erken yaparsak o kadar iyi diye bir açıklamaları bile vardır. çocuk şu an 11 yaşındaymış. bu konu benim yüreğime su serpti. çünkü daha 18 yaşındayken, hatta şu yaşta bile yapmak istediklerimize ve yaşadığımız hayata başkaları karar veriyorken, bu çocuk seçtiği, bildiği, hissettiği şeyi özgürce yaşayabilecek. çoğumuz bir aile sahibi olmak yada çocuk sahibi olmak istiyoruz. bir kısmımızında belki vardır. ama gel gelelim çocuk yetiştirmek için ihtiyacımız olan tek şeyin sevgi ve bilinç ortamı olduğunu bilmiyoruz.. bu bağlamda her ne yaşanırsa yaşansın önemli olan çocuklarımızın mutluluğudur. çocuk sahibi olmak bu yaşamda başınıza gelebilecek mutluluğu tarifsiz bir duygudur ama bir o kadar da zor ve bilinçli olmayı gerektirir. çocuklu evliliklerde her ne olursanız olsun ailenin sevgi ve anlayışı olmazsa olmazlardandır. yoksa sevgi görmediği ve anlaşılmadığı bir ailede çocuk güveneceği kimseyi bulamaz ve bu konuda dışarıya yönelir.

bir çoğumuz bu konunun zorluğundan bir haber yaşar ve aile sahibi gayleri/ayıları hor görür. ama inanın başa gelmeden bilinmeyecek bir durumdur. aile sahibi soydaşlarımız (ayılar) için konuşurken, davranırken bir çok kez düşünmek gerekir. e haliyle bu kişiler de düşünmelidir ama böyle bir durumdaysalar düşünmemeleri düşünülemez. bu konularda gerek ailemize, gerekse soydaşlarımıza (ayılar/ eşcinseller) karşı sağlam bir empati geliştirmelidir. her alanda olduğundan biraz daha özenli.

konu salt eşcinsel olmak yada cinsiyet değişimi değildir. konu ailenin örnek alınması da değildir. lezbiyen çift kötü ebeveyn anlamına gelmemelidir. ya da çok iyi. konunun özü çocuğun ne olduğu gün gibi ortadaysa sorunu geç olmadan çözmek için kör olmamaktır. yoksa burada ne eşcinsel olmak ne de cinsiyet değişimi sorgulanmaktadır. bu karar eninde sonunda kişinin kendisinin alması gerekmektedir. fakat tüm fiziksel, duygusal ve bilişsel gelişimini tamamlayıp, belirli bir erişkinliğe ve bilince ulaştıktan sonra erkek hatlarına ulaşmış birinin kadına dönüşmesi zordur ve yarı kadın yarı erkek görünümünde yaşamaya mahkum edilirler.

herneyse bu durum için suçlanacak kimse aranmamalıdır. zaten çocuğu kendinizin transeksüel ettiğini düşünmek de maymundan konuşmasını beklemek kadar saçma olur. ya hakikaten bir eşcinseldir bunu keşfederek öğrenir ya da değildir. bu yüzden ebeveynin ona zoraki bir rol model olmaya çalışması nafiledir. bu durum bilimsel bir gerçek ve gereklilik olarak ortaya konuluyorsa en doğrusudur.

sorun amerikada yaşandığı için asıl kızılca kıyamet ordan kopmaktadır. çünkü amerika dünyanın en muhafazakar ve en transfobik insanlarının bolca yaşadığı bir ülkedir. mesela eğer cinsiyet değiştirmek istiyorsanız öyle elinizi kolunuzu sallaya sallaya hastaneye gidemezsiniz. olayın vehameti asıl bundan kaynaklanmaktadır.

verilen karar ne kadar doğru ne kadar yanlış tartışılır. ama bu kararın bir çocuğun aklına uyularak verilmediği çok ortada. amerika' da yaşayan hiç bir aile geçerli gerekçeleri olmadan, çocukları psikolojik testlere sokulmadan vs. bu şekilde bir cinsiyet değişimi mümkün olamaz. bu nedenle bu haberi okur okumaz lezbiyen ebeveynleri suçlayanlar çok yanılıyorlar. psikolog değilim ama cinsiyetin cinsel kimlikten bile baskın olduğunu düşünürsek evet bir çocuğun cinsiyet karmaşası yaşadığı anlaşılabilir. eğer ameliyat edilmesi psikologlar tarafından daha faydalı görülüyorsa belki de edilmeli. bu sayede başına gelebilecek onca travmadan kurtulmuş olur çocuk.
ayrıca bu olayın bu kadar tepki almasının ikinci bir nedeni de ebeveynlerin eşcinsel olmasıdır. ama araştıranlar görücektir bu kararı alan, aynı dertten müzdarip bir çok heteroseksüel çift var. isteyen buyursun burdan izlesin:

demek oluyo ki çocuğun cinsiyet değiştirmek istemesinin nedeni kendine erkek rol model bulamayışı değil. zaten araştırmalar gösteriyor ki homoseksüel ebeveynlerin çocukları heteroseksüel çiftlerin çocuklarına göre okulda hem derslerinde hem de sosyal açıdan daha başarılı. bilip bilmeden karalamaya lüzum yok.

trans çocuk evlat edinmişler şeklinde açıklayabileceğimiz olay. yasal olarak bu tarz durumlarda çocuk karar verebilecek yaşa gelene kadar cinsel hormonların salgılanması durduruluyor bildiğim kadarıyla.
ha homofobiklerin ekmeğine ayrı bir yağ süren durum, orası ayrı.

ruhsal sıkıntılarının lez olmalarıyla bi ilgisi olduğunu sanmıyorum. heterolar da sonuçta kusursuz ebeveyn değiller.

http://en.protothema.gr/shocking-lesbian...