kültürel açıdan gökkuşağı gibi güzellikleri içinde barındıran ortadoğu memleketi. hristiyanlar, müslümanlar, dürziler hepsi bu küçücük bir ülkede beraber yaşamaya çalışır. lübnan, dünya güzellik ortalamasının üstündeki kadın ve erkek skalasıyla da giden turistlerin gözlerini okşar. ortadoğu denince akla gelen peçe, çarşaf, taassup gibi kelimeler lübnan'da (özellikle de beyrut'ta) anlamını yitirir. sokaklarda slikonlu ve mini etekli esmer kadınlar, akşam yürüyüşüne çıkmış yakışıklı adamlar görürsünüz. beyrut seneler süren hristiyan müslüman iç savaşının ardından yaralarını sarmış ve yeniden yükselmiştir. ama biraz deşerseniz lübnan'da birşeylerin ters gittiğini anlarsınız. seneler süren din savaşı, ülkenin güneyinin radikal şiilerin kontrolünde olması ve sık sık yaşanan israil saldırıları ülkedeki benlik duygusunu yoketmiştir. lübnan'lılar biz çok moderniz, onlar gibi değiliz derken müthiş bir aşağılık kompleksiyle yanıp tutuşur. çok değil 25-30 sene önce o modern insanlar komşularının gözünü sen hristiyansın, sen müslümansın diye oymuş ülkeyi harabeye çevirmiştir. beyrut'a aşık olduğunu iddia eden çoğu lübnan'lı da şehrin varoşlarında yaşam savaşı veren filistinli ve suriye'li mültecileri ya görmezden gelir ya da vatan haini olmakla suçlar. lübnan bir noktadan sonra plastik bir ülkedir. ama beyrut güzeldir. eğlenmesini bilen insanlarıyla, türk mutfağına çok yakın lezzetleriyle ve pek tabiki yakışıklılıktan yıkılan gayleriyle süper bir tatil destinasyonudur.

ps: lübnan'da türk'lere bayılıyorlar. türk dizileri müthiş popüler. muhteşem yüzyıl için ülkede partiler veriliyor.
ps2: baklavamız şöyle güzel, baklavayı siz güzel yapamıyorsunuz laflarına kulak asmayın. kuru baklava yapıyorlar. ve bizim baklavaların yanına yaklaşamazlar.
ps3: ülkedeki ermeni'lerin çoğu adana, maraş, antep gibi memleketlerden göçmüşler. ve türk'lerle ilgili hoş anılara sahip olmayan büyükleri var. önce önyargılı olabilirler ama sonra çok çabuk kaynaşıyorlar. çoğu hala türkçe biliyor ve türk kanallarını izliyor.