ayı sözlük ikinci yazarlar zirvesi çıkışında adımı soran, benle yürüme nezaketini gösteren; bir yerlerde oturma fikrini açığa çıkararak o an için yabancısı olduğum bir çevreye adapte olmamı sağlayan* adam. ne var ki çekici olan her şey gibi onu da kapmışlar, bir sahibi var. düşündüğüm şeye bakınca güzel olan her şeyin uzakta olması yeterince sinir bozucuyken, bu kez burnumun dibinde belirmesi daha bir fenaymış dedirtti.*

sanki 10 yıllık ahbapmış gibi beni dinleyen, tüm espri altında yaptığım piçliklerimi kaldırabilen geniş mizacına teşekkürlerimle konulu.

aslında o an orada bir arada tutan şeyin ne olduğundan eminsindir de, bu tek başına yetmez ya hani; itici bir güce sağlam bir manevraya ihtiyacın vardır. bu bakkal amcada bunların hepsi var; karşılık verme, anlama ve harekete geçirmenin inceliklerini iyi biliyor, evladım olaydı böyle sevmezdim herhalde. bugün yolda görsem, naber moruk der ensesine şaplak atar sarılırım ve öylece dikilip havadan sudan susarız, sonra belki bir masada oturup bir şeylere güleriz akabinde; tekrar sigarasını alırım belki.... bunlar da hep tavan, gökyüzü, sıcak tabağı işte.*