lise döneminde oldukça fazla tahrik olduğum, msnini bile edinip birkaç kere konuşmuşluğumun olduğu, sonradan heteroseksüelliğini öğrendiğim ve şaşırdığım , kanımca kendini beğenmiş, narsist bir kişiliğe sahip olan, bu kişiliği örtpas etmek için kendi sanatı hakkında başarısız olduğunu (bkz: sıçıp sıvamak) dile getiren fotoğrafçı, ilüstratör daha ziyade. fotoğrafları ilüstrasyon harikasıdır. tahminlere göre stüdyosundan fotoğraf makinasıyla dışarı çıktığında kendini savunmasız ve beceriksiz hisseder. bu yüzden dış ortam fotoğrafları çok az sayıdadır. * bu durum onu git gide yuvasına yani fotoğraf stüdyosuna sığınmaya mahkum etmiş olsa gerek. devamında, 'madem stüdyosuna kilitli bu adam, neden daha farklı kompozisyonlar denemiyor' diye eleştriler gelecektir. yaptığı işler artık birbirinin o kadar aynısı olmaya başlamıştır ki, sanki hayal gücünün duvarlarına toslayıp toslayıp başladığı yere geri dönüyor gibi bir izlenim uyandırır. başlarda ilginç gelir, sonradan ne yazık ki etkisini yitirir bu abimizin işleri. birisi yol göstermeli belki de.. kim bilir.