muhlis akarsu'nun güzel eşi, çınar'ın, pınar'ın, damla'nın sevgili anneleriydi. çok zarif, güzel bir kadındı. aile içinde herkes leyla derdi. biz de onu bu adıyla tanıdık. bitmez bir enerjiyle misafir ağırlar, ev ne kadar kalabalık olursa olsun en ufak bir bezginlik ifadesi göstermez, nefis yemekler yapardı. tam sivas geleneklerine göre yetiştirilmiş bir kadındı. mazbut, ağır başlı, ölçülü. leyla abla kızlarının büyüdüğünü, avukat olduğunu, gelin olduğunu göremedi. o vahşetin ortasında eminim bir tek ankara'da bıraktığı sevgili kızlarını ve onlara ne olacağını düşünmüştür. çok sıkıntı çektiler benim güzel ablam. ama tutundular hayata. yüzünüzü kara çıkaracak hiçbir şey yapmadıkları gibi gurur duyacağınız evlatlar oldular. bir yanları hep eksik ve buruk ama iyiler merak etme. rahat uyu sen yerinde.