sevgili halkımın bir iki yüzlü bakış açısıdır müzmin bekarlık. çünkü kadınlar evlilik için seçilen taraf olarak kabul edilir. eğer evlenemediyse "yazık, kimse de bunu beğenip almadı!" gibi acıma-aşağılama arasında bir bakışla artık işe yaramaz ilan edilir. oysa bir erkek evlenmediyse bu beyfendinin kimseleri kendine layık bulmayıp evlenememesine bağlanır. adam özgürlüğü seviyordur, çapkındır, ele avuca sığmıyordur falan filan. ama kaç yaşında olursa olsun"onu kim ne yapsın bu saatten sonra!" damgası yemez. oysa kim bilebilir ki bir insanın karşısındakini mutlu edebilme potansiyelini? akıl buna yetmiyor tabi.