ölü seviciliğin muhtemelen aşıma uğramış yan türlerinden biri olduğunu düşündüğüm çöküntü hali.

bursada 31 yaşındaki bir kadın boşanma davası açtı diye eşi tarafından 7 kurşunla öldürülmüş. katil koca polise teslim olduktan sonra polisten izin alıp öldürdüğü kadının cesedini son kez öpmüş. bu denli rahatsız bir bünyeye "asla öldürme, öldürdün madem öpmesene yavşak" demekten başka ne denir bilemedim.

'suç düzeni bozuk toplumlarda kişinin toplumu protestosudur' suç ve ceza (dostoyevski), belli ki pişman olmuştur,kültürel anlamda iki arada bir derede kalan halk, üzerine mali sıkıntılar, ataerkil toplum, yetersiz eğitim(burda dini eğitime karşı çıkanlarada selam çakıyorum (öğretim değil, eğitim diyorum)) tüm bunlar birleşince insanlar cinayete meylediyor, paramı alamadığm bir işyerinde içten içe nasıl da adi planlar kurduğuma, kafamda neler yaptğıma ben bile şaşırmıştım,
biz neden hala katil değiliz? gerçekten iyi insan olduğumuz için, şartlar oluşmadığı ve yeterince sebebimiz olmadığı için mi?