ben bunun eksikliğinin sıkıntısını çok çektim hayatım boyunca ve nedeni eşcinselliğim olabilir mi bilmiyorum. eşcinselliğimle süper barışık, süper rahat bir insana dönüşsem bu sorunu da aşabilir miyim bunu da bilmiyorum. hayatımın bu döneminde bununla uğraşıyorum ve belli bir aşama kaydetmiş sayılırım.

şöyle bir durum oldu. geçen haftasonu spod'un bir eğitimine katılmak üzere istanbul'a gittim. 20 kişilik bir gruptuk, bazıları arkadaşlarıyla gelmiş, bazıları bazılarını zaten başka vesilelerle tanıyan kişiler. onların arasında ilk başta tek başıma kaldım. eskiden böyle durumları çok dert eder, böyle bir ortamda iyice tedirgin olurdum. biraz özgüvenim artmış olması biraz da artık yaşımın verdiği bir duruş herhalde, kendime kimseyi tanımıyor olmamın çok doğal olduğunu, birileriyle hemen kaynaşmak zorunda olmadığımı, etrafımda gülüşenler konuşanlar olmasına rağmen benim orada tek başıma sakince kahvaltı etmemin sıkıntı olmadığını, zamanla zaten hepsiyle tanışacağımı, kasmanın anlamının olmadığını söyledim ve çok rahat ettim. kimseyle de konuşmadan o sabah kısmını bitirdim ve eğitime gittik, eğitimde de zaten hemen kaynaştık.

bu konuda gelmek istediğim nokta, birisi bana eşcinsel veya türevi laflar edince bunu özgüvenle ve sakinlikle karşılayabilmek, panik yapmamak, sikinde bile olmayacak seviyeye gelmek. olur mu bilmem, bunun için uğraşıyorum. sanki olurmuş gibi geliyor.