sikindirik hastalık değildir. ha tabi adamın a*ına koyduğu gerçeğini saymazsak. nedensiz ortaya çıkabildiği gibi ki genelde çok eski bile olsa bir nedeni vardır. büyük bir kayıp yaşadıktan sonra da ortaya çıkabilir.*. beyninizin ne kadar ilginç bir organ olduğunu o zaman anlarsınız. olmayan şeyleri nasıl varmış gibi gösterebildiğini. nasıl bir anda onlarca hastalığın belirtilerini aynı anda size yaşattığına anlam veremezsiniz. mutlu bir anda, gülerken bir anda üstünüze tonlarca ağırlık binmiş hissi insanı allak bullak eder. ''mutluyum ulan işte, gülüyorum! nasıl başladı bu yine'' dersiniz ama nafile. bir anda çıkıverir ortaya. yıllardır tanıdığınız, sevdiğiniz insanların 3-5 saniye içinde nasıl gözünüze yabancıymış gibi geldiğini anlayamazsınız. tanıdığınızı biliyorsunuzdur fakat tanımıyormuşsunuz gibi gelir. sanki o an o odada değilmişsiniz gibi sanki onlar yabancı değil de yabancı olan sizmişsiniz gibi hissettirir. beyninize söversiniz. ''bulunduğum ortamı dışarıdan film gibi izliyormuşum hissi'' nedir o zaman anlarsınız. gerçekten varmış anlarsınız. antidepresan yardımı almak kesinlikle gereklidir. ve de manevi destek. kafayı yeme noktasına geldiğim sırada, etrafımdakilerin tabiriyle ''yürüyen ceset'' olduğum dönemde aynı acıyı paylaştığımız en yakınlarım bu acıdan kendi paylarına düşeni çekmeyi bırakıp benimle ilgilenmiş ve desteklerini eksik etmemişlerdi. panik atak ya da panik bozukluk önüne geçebileceğiniz bir şeydir. yeter ki isteyin ve sabırlı olun.