kuantum mekaniği, sicim teorisi, paralel evrenler...

bilim, haliyle de teknoloji aldı başını yürüdü. öyle ki, bugün artık insanlık(insanlık: içine insan koyulan, insandan hallice bişi. kalemlik gibi.)akıl oynatan işler peşinde koşuyor. güneş'in enerjisinin tükenmesiyle birlikte kapımızı çalacak kozmik kıyametten kurtulmak için zilyon ışık yılı uzaklıktaki bir gezegene, içinde binaların, parkların, hastanelerin, okulların(burda da efet) bulunacağı, sokağın tavanı kadar büyük gemilerle, içinde üç beş neslin doğup-büyüyüp-öleceği uzunlukta yolculuk planları yapılıyor. tek sorun, bizi oraya götürecek yakıttan yoksun olmamız. henüz.

şimdi çıtayı bu kadar yükseğe koymuş bir türün bugün hala perde takmak, ütü yapmak filan gibi angaryalarla uğraşıyor olması ziyadesiyle absürd. ve zaten parklarda, meydanlarda, uzay istasyonlarında "bu ne yaman çelişki anne" diye soruyor çocuklar. aynı çocuğa dönüp "peki büyüyünce ne olacaksın?" diye sorsan, "sen küçükken neydin?" diye ters köşeden aforizma kurar. ah çocuklar, çocuklarımız... neyse, diyeceğim;

perde takmak ne lan... bildiğin anal!