"kimse durduk yere huysuz, suratsız uyanmaz; mutlaka buna iten biri ya da sebepler vardır." şeklinde tanımladığım duruma konu olan insandır.

aslında kimse sabah kötü uyanıp çevresini ağzından çıkan ejderha ateşleriyle yakmak isteyecek kadar manyak değildir, özüne inince buna iten seperler açığa çıkacaktır. çocukluğuna ya da hlihazırda yaşadıklarına inmek en basitinden bunun delilidir. yanına yaklaşılmasını tavsiye ettiğim bu tür öğleye doğru sakinleşip yumuşayan şöyle ki tatlılaşıp lokum kıvamına gelendir aynı zamanda. sabah yalnız uyanmak ya da biriyle uyandığı halde mutsuz olup uzaklaşamamak en bariz örnekleridir.

çok da derin bir psikolojik tahlile gerek olmayan bir huydur.kendimden bilirim sabah uyandığımda ilk 1 saat hep huysuzumdur espiri vs falan hiç çekemem ilk saat bu en mutlu gecenin sabahı da böyledir en mutsuz gecenin de