benim için, eşcinselliğimle barışana kadar dünyanın en kafa karıştırıcı şeyiydi sanırım. gerçi hala da herşeyi süper anlamlandırabiliyor değilim ama en azından içimdeki duygularla sürekli çatışma halinde olmamak, cinsellikle ilgili şeyleri içimden geliyorsa doğru, gelmiyorsa doğru değil şeklinde bir rahatlıkla sınıflandırmak daha rahatlatıcı birşey. öteki türlü sürekli olarak "doğru olan nedir, ne yapmam, nasıl davranmam gerekiyor, bu kızı şimdi öpmeli miyim yoksa çok üstüne gitmemeli miyim, beni arzuluyor ama ben onu istiyor muyum, istiyorsam nereye kadar istiyorum, sadece yanında olmak, yalnızlığın verdiği acıdan sıyrılmak için mi onlayım yoksa aşık mıyım, aşık olmak ne demek peki, aşk olmadan cinsellik olabilir mi, seviştiğim her kişiye aşık mı oluyorum" tarzında trimilyon tane soru sorup hiçbirinin cevabını da gönül rahatlığıyla verememek çok boktan birşeydi. allahtan bu hengame içinde evlenmedim bir de üstüne, zira işleri daha da karmaşıklaştırırdı bu.