"merhaba seker abla,

mecburiyetten evlilik yaptim. kadinim ve evlendigim kisi biraz egolu ve inatci birisi.

gecenlerde araba kullanirken beni yetersiz gordugu icin araba yuzunden bana bagirdi. daha sonra is inada binince aramiza bir sogukluk girdi. inadina tahminimce evdeki islere de pek yardim etmiyor. bana gelince ben de onun gibi cok kinci ve inatci biriyim. haliyle kendisini de sevmiyorum dusunsene seker abla, evlendigim adami yeterince sevmiyorum. kin duymaya basladim. erkekleri sevmiyorum...

simdi ben buna nasil davranmaliyim? bu adamin inadi, kini nasil kirilir?"

(green apple, 18/11/2015 17:22)

sevgili kızım, evliliklerin ilk yılları zordur, alışma dönemi gerektirir, karşılıklı anlayış, çaba, alttan alma gerektirir. anlattığın araba veya ev işleri sorunları aslında üstesinden gelinmeyecek şeyler değil, zamanla bir rutine oturur bu tür şeyler, bir yolunu bulursunuz. ayrıca evliliğini götürmek istiyorsan, başka nedenler ile (örneğin ekonomik, toplumsal baskı, çocuk sahibi olmak istemek, ailenden kaçmak vs.) evlenmişsen, bazen çok da sevmediğin biriyle de evlilik yıllar boyu götürülebilir. bunlar olmayan, hiç yaşanmayan şeyler değil, her evlilik de ruh ikizinle, aşık olduğun kişiyle, sevgi bağıyla yapılır, bunlar olmazsa o evlilik yürümez diye bir şey yok. mecburen evlendim demişsin, eğer evlenmendeki neden devam ediyorsa, bu bu evliliğin devamına muhtaçsın anlamına geliyor. eğer zıtlaşmayı sürdürdüğünde adamın da seni terketme gücü varsa, alttan alan, taviz veren taraf sen olacaksın güzel kızım. bunu gurur meselesi haline getirme, bu dünyada herkes birşeylere katlanır. kinciyim, inatçıyım deyip bu işi iyice hayatını zehir edecek şekilde zorlaştırmamanı tavsiye ederim. evliliğinizdeki bu dengeleri bir gözden geçir, ona göre stratejini belirle. bir ihtimal sen bu inatçı halini yumuşatıp, daha alttan alır davranırsan, eşinin de bunu görüp tavırlarını yumuşatma ihtimali var. ama adamın karakteri hakkaten inatçı, kincidir, karakter değiştirecek mucize çözümüm yok maalesef.

öte yandan “ne biçim bir açmaza düştüm, ne bahtsızmışım ben” diye düşünüp kendini üzme kızım. hayat sürprizlerle dolu, evliliğinizdeki bu güç dengeleri ilelebet böyle kalacak diye bir kural yok. gün olur devran döner, bir bakmışsın kariyerinde ilerlemişin güç pozisyonları tersine dönmüş ya da çocuğunuz olmuş ve çocukla beraber o inatçı adam yumuşamış, pamuk gibi biri olmuş ya da anası babası ölmüş, bu dünyada tek tutunacağı dalı olarak karısı kalmış, ona sarılmış, herşey olabilir hayatta. o nedenle gönlünü ferah tut derim. ama kızım baktın o kadar da mecbur değilsin, bu evliliğin de yürüyecek durumu yok, artık katlanamaz duruma geldin, o zaman da hayatını o evliliğe götürmeye mecbur hissetme derim. kadınlar olarak bizim bu tür durumları idare etme yetimiz daha güçlü kızım, durumu iyi tahlil edip kendin için en doğru kararı vereceğine eminim yavrum.