merhaba şeker abla,

az önce itiraf başlığı altında da yakın zamandan beri yaşadığım bu sorunu dile getirdim.
şöyledir ki;
"tabi ki her bulunduğumuz ortamdaki insanlar cinsel yönelimimizi bilmek zorunda değil ve söylememiz de gerek değil ama bunu saklamak, bilecekler korkusu vb kaygılar yaşamakta çok moral bozucu gerçekten.
insan kendini "gizli" hissederken özgür olma duygusunu da kaybediyor.
kendimi hiç özgür hissetmiyorum."

ve bu benim gerçekten motivasyonumu düşürüyor. şuan bulunduğum öğrenim hayatımda yani okulumda da zaten onların o cinsiyetçi konuşmalarına, cahilliğine, faşistliklerine susarken, susmak zorunda kalırken. (çünkü ne kadar konuşsan da anlamıyorlar) bir yandan da bilecekler korkusu. çünkü içleri kötülükten başka bir şey olmayan insanlar. tek işleri başkalarının hayatını eleştirmek ve aşağılamak. ki bir kaç böyle insan da dedikodumu yapıyor ve onlarla aynı ortamda bulunmak zorundayım. duymamazlığa, bilmemezliğe geliyorum ama benim hakkımda konuştuklarını her öğrendiğimde o günümün içine ediliyor. kendimi duvarların arasında sıkışmış gibi hissediyorum. özgür değilim. ve kimse benimle aynı hayat bakış açısına sahip değil ve yalnızım. şahsen yaştan da olsa gerek bu cahillik ve daha oturmamış düşünceler. ama gerçekten zor. mutlu değilim.
ve size de ne yapabilirim diye sormak istiyorum. ya da ne iyi gelir. dışarı çıktığımda mutluyum çünkü beni anlayan insanların olduğunu biliyorum. ama oraya gittiğimde böyle değil. evet hepimizin yaşadığı ve hala yaşıyor olduğu durumlar bunlar.
peki ne yapmalı?

(utopya, 07/01/2016 01:41)

---------------------------------------------------------

sevgili yavrum, sorununu anlayabiliyorum, cinsel kimliğin kişiliğinin önemli bir parçası ve bunu zoraki olarak saklıyor pozisyonunda olmak hem can sıkıcı bir şey, hem de insanlarla arandaki samimiyetini bir noktadan sonra engelleyen bir şey. ama gene de gizli kalmak çoğu durumda katlanılamayacak bir durum değil, ayrıca özellikle bulunmak zorunda olduğun okul gibi, iş gibi ortamlarda eğer ortamın uygun olmadığını sezersen, bu şekilde gizli olarak ortamlarda bulunmaya devam etmek mantıklı. herkesten duyarlı olmasını maalesef bekleyemiyoruz yavrum, hele bu ülkede çoğu yerde homofobi halen yaygın ve kabul edilir bir durum.

öğretim hayatının hangi noktasındasın bilmiyorum, üniversitede olduğunu tahmin ediyorum. üniversite ortamı genelde ülkenin ortalamasına göre görece daha özgür, daha kendini istediğin şekilde ifade edebilmenin kolay olduğu ortamlar. hatta pek çok eşcinsel için üniversite kendilerini keşfettikleri ve cinselliklerini daha kolay yaşayabildikleri bir yer oluyor. bir de üniversite çağı insanın daha kendi başına ayaklarının üzerinde durabildiği, kendini mutlaka dar bir grubun içerisinde bulunmak ve o normlara uymak zorunda hissetmediği bir yaş oluyor. bu nedenlerle eğer üniversite öğrencisiysen neden boş zamanlarında seni düşünce ve tavırlarıyla rahatsız eden bir arkadaş grubu ile hangi zaruretten dolayı birlikte olmak zorunda hissettiğini bilemedim. biraz olsun laftan anlayacak insanlar olduklarını düşünüyorsan, kibar bir dille konuşma üsluplarını yanlış ve rahatsız edici bulduğunu, yanında bu şekilde konuşmamalarını rica ettiğini söyleyebilirsin. belki böyle bir karşı çıkış, bu konular hakkında mantıklı bir tartışmanın başlangıcını da oluşturabilir ve hepsini olmasa da belki bir kısmını yaptıklarının yanlış olduğu konusunda ikna edebilir. fakat eğer gerçekten laftan anlamayacak insanlar olduklarını düşünüyorsan veya daha önceden durumu anlatmaya çalıştığın halde başarısız olmuşsan, o zorunlu şekilde aralarında bulunman gereken sürede aralarında bulunup, o sırada da söylenenlere kulaklarını tıkamanı, bunları söyleyen insanları da düşük zekalı veya eğitimsiz görerek onlara kızmaya, onlar için moralini bozmaya değmeyeceğini kendi kendine hatırlatarak, o zamanın olabildiğince az sinir bozukluğu ile geçmesini sağlayabilirsin. bu söylediklerim kolay değil belki ama ne herkesi sevmek, ne de herkesten de seni sevmelerini beklemek mümkün değil yavrum. ayrıca çoğu durumda insanların düşündüklerini, onlara öğretilmiş şeyleri de değiştirmek mümkün olmuyor, bu gerçekleri kendine hatırlatarak kendini rahatlatmanı tavsiye ederim. hakkında yapılan dedikoduları da duymamazlığa gel, bunun yerine de orada olabildiğince derslerine yoğunlaş. derslerine yoğunlaşman hem kafanı sorumluluklarına odaklamanı ve etrafındaki saçmalıklardan etkilenmeni engeller, hem de orta vadede sana başarı getirerek hem kendini iyi hissetmeni ve başarılı bir gelecek için kendine yol açmanı hem de etrafındaki insanlar arasında daha çok saygı duyulan biri olmanı sağlar. başarının böyle bir güzelliği de var yavrum, etrafına bir koruma kalkanı geçiriyor çoğu durumda, bu nedenle de baskı gören eşcinsel gençlerin ortalamadan daha çalışkan oldukları konusunda istatistiki veriler var. çalışmaktan zarar gelmez, bu tür can sıkıcı insanları senin başarın için birer katalizör olarak da görebilirsin.

dışarıda senin halinden anlayan insanların olduğunu bildiğinden bahsetmişsin. bu tür insanlardan bir, arkadaş ortamı da kurmuş olduğunu umarım. böyle bir ayrı arkadaş ortamın varsa (bu illa kalabalık bir grup olmak zorunda da değil, bir-iki halden anlayan arkadaş bile yeterli), olabildiğince onlarla zaman geçirmeye çalış, sıkıntılı olduğun konuları onlarla paylaş, canını sıkan insanları onlara anlat ve olan bitenlerle beraber dalga geçmeye çalışın, saçma sapan laflar eden kişilerin yüzüne söyleyemediklerini o ortamda dile getir, söyledikleriyle alay edin, gülün. bunlar seni rahatlatacak, içini hafifletecek, ertesi gün o ortamın içine dönmek zorunda olduğunda kendini çok daha rahat hissetmeni sağlayacaktır.

bir de şunu da ekleyeyim bitanem, okul dediğin aslında şu anda hayatının merkezinde olan, tüm dünyanı kaplayan bir şey gibi gözükse de, aslında şıp diye geçip gidiveren bir dönem. emin ol, o seni rahatsız eden insanlar senin hayatında fazla uzun süre daha bulunmayacaklar, bir beş yıl sonra adlarını bile hatırlamayacaksın. bu dönemde edindiğin tecrübeler ile ileride iş hayatına atıldığında, düzgün kurumlarda çalışma fırsatı bulabilirsen, bu tür gereksiz muhabbetlerin olduğu ortamlarda bulunma olasılığın oldukça düşük. iş hayatının elbette kendine has başka durumları oluyor ama eğer işini iyi yapan birisi olursan, hem sana daha fazla hareket alanı sağlar hem de insanların bu tür rahatsız edici konuşmalarını dinlemek zorunda kalmazsın. bu nedenle durumuna biraz daha uzun vadeli bakmanı, şu anda yaptıklarının ve katlandıklarının, ilerideki çok daha güzel bir hayat için çabaların olduğunu kendine hatırlatmanı ve kısa vadedeki rahatın veya kızgınlıkların yerine, daha uzun vadeli bir rahata ve huzura odaklanmanı tavsiye ederim. gözlerinden öpüyorum yavrum.