iki kez okuduğum nadir kitaplardan biri.
yıllar sonra, ağzımın burnumun birbirine karışmasını sağlayan kısacık bir bölümüne internette rastlamak beni tekrar hüzünlendirmişti.
bu da o bölüm işte:

"şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum.
ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu.
acı, insanın yüreğini paralayan ve sırrını kimseye anlatmadan birlikte ölmesi gereken şeydi.
kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbürüne çevirme cesaretini bile yok eden şeydi."