üç kere okuduğum, ve diğer yazarlar gibi her seferinde salya sümük ağladığım jose mauro de vasconcelos romanı.
ilk okuduğumdan beri portuga'ya gizli bir aşk içindeyim. hatta zeze'nin de sanki içten içe bi ilgisi var gibi gelmiştir bana hep. her okuyuşumda da bu yüzden çok ağlıyorum sanıyorum. bir ali ile ramazan ya da efendime söyliyeyim bir zenne de aynı etkiyi göstermişti.