kelimelerden alacaklı bir sağır gibi.
içimi döktüm bugün yokluğunla konuştum
tutsak gibi, bir enkaz gibi, kendim gibi
içimden çıktım bugün içimle konuştum
yüzünü ilk kez gören bir çocuk gibi
gördüm kendimi gördüm
kırıldı ayna paramparça paramparça
ne varsa kadınım yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın
ne olur gel gel gel gel ben sensiz istanbul'a düşmanım
kestiğim ümitlerden yelkenler yapıtım ama
yokluğunda ne gidebildim ne de kaldım
gerçek miydi tutunmaya çalıştıklarım
hediye süsü verilmiş ayrılıklarım
yüzünü ilk kez gören bir çocuk gibi (kaybetmenin tiryakisi bir çocuk gibi)
sustum kendime kızdım
kırıldı ayna paramparça paramparça
ne varsa kadınım yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın
ne olur gel gel gel gel ben sensiz istanbul'a düşmanım
kırıldı ayna paramparça paramparça
ne varsa kadınım yokluğunda kaç damla gözyaşı eder adın
ne olur gel gel gel gel ben sensiz istanbul'a düşmanım
ne olur gel gel gel gel ben sensiz istanbul'a düşmanım
son sözüm kalmadı söyleyecek sana
sadece birkaç küçük sitem
belki onlarda eriyip gidecekler
ama hiç yalnız bırakmaz anılar
çünkü en çok mesafeyi severler
ben birkaç parça anıyla sarhoş oldum bugün
ve mutluluğum kaldı dağlar ardında
çünkü yoksun yanımda
neyleyim istanbul u sonbaharda