müthiş acıklı zuhal olcay şarkısı. bazı zamanlar vardır, kimseden samimi bir sevgi kırıntısı göremez insan. ve çok arabesk düşündüğüne inandırmaya çalışsa da kendini kemiklerinde hisseder varlığının veya yokluğunun kimse için bir fark yaratmayacağını. öyle gecelerde çıkar gelir zuhal olcay'ın buğulu sesi "sen hiç sevilmedin nasıl da istedin" diye... yanında biri olsa, sorsa ne oldu? niye üzgünsün? niye ağlıyorsun? dese cevap veremezsin, sadece senin bildiğin, kimselere bildiremediğin ağrılardan biri nüksetmiştir yine. o anlara, o ağrılara bastığın tuz gibi bir şarkı zuhal olcay'ın dilinden, leyla tuna'nın kaleminden.



adın nedir diye
sormaz hiç kimse
sen yasaklarla yaşarsın
yaklaşmaz kaçarsın
dostun, arkadaşın
yoktur sırdaşın
sen yalnızlıkla yaşarsın
konuşmaz susarsın

bu sürgün
bir tek kelimeyle
bozulurdu, çözülürdü..
sevgi yoktu oysa
her şey
bir tek o kelimeyle
başlıyordu ah
büyüyordu ah

sen hiç sevilmedin
nasıl da istedin
çok uzaklarda sevgi
doğduğun günden beri.