küçükken yakaladığım dört beş sineği toplu iğneye sırayla geçirdikten sonra ocağı yakıp hayvancağızları kül ettiğimi hatırlıyorum. kanatlarını koparıp sönmüş ama hala sıcak soba taşının üzerine attığımı zavallı sinekler bile vardı. küçükken ne hayvanmışım ben...

sadizm belirtisidir. 'sinek' pisliği, kötülüğü çağrıştırır ve yok edilmeli, öldürülmelidir. kişilere göre hayatta sinekler değişkendir. ama asıl önemli konu 'yakmak' eylemidir. sadizm burada gizlenir. 'ateş, yakmak' psikoanaliz testlerinde sıkça bu yüzden karşımıza çıkar. sineği salmak, kovalamak veya sinekli bir ortamdan uzak durmak yerine hadi öldürdün diyelim, neden yakıyorsun? di mi? mühim ve derin konudur...

bir ara çocuktum ben hangi ara büyüdüm hatırlamıyorum ama mahalle arkadaşının yediği bu bok yüzünden evde deneme gafletinde buldum kendimi. klasik iğneye geçirip yakma işlemini çakmakla denerken o incecik iğnenin ısınıp parmaklarımı yakacağını düşemeyen nohut kadar beynim tüm acı gerçeği deneyimlemiş oldu, zaten o vakittir beş vakit namazımı kılarım. her ne olursa olsun hiç bir canlı yakılmamalı. öldürmenin de bir adabı var amk.