doksanlı yılların rüya gibi geçen dönemlerinde 1998-2000 arasıydı yanlış hatırlamıyorsam. o zamanlar her şey daha değerliydi, insanlar şimdiye göre biraz daha görgüsüzdü. cd ler daha popüler olmadan kasetler vardı. abim karışık şarkı listesi hazırlayıp kasetçi de kasete aktarmıştı, evde sürekli o kaset çalınınca haliyle ben de arasından bi şarkı ezberlemiştim.tabii küçükken en sevdiğiniz şarkı, ezberlediğiniz şarkıdır. neyse ben de bi şey öğrenmişim bi yerlerden. kasete ses kaydı diye bir olay varmış ama nasıl yapılıyor hiç bilmiyorum.

evde kimsenin olmadığı bir zamanda geçmişim teybi kurcalayıp şarkı söylüyorum. ama oldu mu olmadı mı hiç bir bilgim yok en son sıkılıp olduğu gibi biraktım.

günlerden bir gün ben, babam, abim kısacası ailemle arabadayız ve o kaset takılı. bir şarkı iki şarkı derken bi an şarkı kesildi ve benim ses başladı '' ölmem mi beni taşlara vurun....'' yani böyle bir utanç olamaz. hani biraz soyleyip sussa da hadi neyse derim de ne uzun söylemişim arkadaş dinle dinle bitmiyor.sesim desen zaten başlı başına rezillik.bir de üstüne abimin kasetini mahvetmişim. utançla karışık onun mahcubiyeti var. o günden sonra o türkü bir yerlerde çaldı mı fırsat bulursan ortamdan kaçardım bulamasam da dizilerde sevişme sahnesi çıkmış gibi başka şeylerle ilgilenirdim.
bayramda eve gidince hatırlatayım da biraz gülelim. unutmuşlardır şimdi.