malesef bizim ortamımıza pek sık uğramayan kavram, işin en traji komik yanı işe genel bir bakış atınca herkesin bundan dert yanması. hemen hemen her hikayenin sonuda benzer noktalara bağlanır "abi biz ne yapalım baksana ortam buna kaymış ehhh sende bir yerden sonra pes edip ortama uyuyorsun" gibi, bu "memleketi ben mi kurtarıcam mına koyim" sözünün gay life versiyonu olmaya aday bir söylev diye düşüyorum, herkes koyar geçerse zaten ortam kendi kendine çığ gibi büyür değil mi? herkes kendince haklı bahçede tonla çiçek varken neden tekine saplanasın ama bir gün çiçek bitincede kuru dallar adama fena batar bu da madalyonun diğer yüzü