doğru argümandır. trans bireyler -karşı- cinsin özelliklerini taşımayı özlerler. oysa -adı üzerinde- "eş" cinsellik ait olduğun cinsin özelliklerinden uyarılmaktır.

bir daha yazayım: erkeksi özellikleri ile tanınan ilk çağ yunan kahramanları (örn. akhilleus ve patroklos) ve de sümer gılgamış destanı kahramanı kral gılgamış ve enkidu sevgilidirler.

translar gay sanıldığı için üzerimize "ayol" baskısı kuruluyor. oysa gaylar en "bi" erkek adamlardır. heterolardan bile!..

beğenmeyen trans olur, sıkıntı yok; ama bana gayim diye (bisexim o da ayrı) "gök kuşağının yedi rengi" bindirilmesi ahmakça geliyor. neden renk renk olacakmışım gayim diye? neden "efendim aşkım, nerdesin aşkım" diye bağıracakmışım topluluklarla?
(ha, şunu da diyim: bu "ayı" sözlükten çıkarken bile "bebeğim" yemek zoruma gidiyor da... neyse.) neden çevrede "adam gibi adam" denilen ve gay olan fazla kimlik yok?

bizlerin hatası bu! bizlerin, ortaya çıkmaya korkma hatası.