aramızdaki o derin, samimi ve içten bağı düşünüyorum da, ne zaman eklemişim? bu kimdir? inan, umurumda değil. yazılanlara şöyle bir göz atar, bilirsin, genelde okumadan geçerim. ama en çok da canım sıkıldığında yanımdasın. her satırında gizli kalmış hayallerim gün yüzüne çıkar. aslında bunu bir beyin meditasyonu olarak düşünebilirsin. sayende ulaşmak istediğim yer ise; yalın, kütlesiz, kokusuz, sessiz bir hiçlik alanıdır. çok teşekkürler twitter.