ay gız** olduğunu belirtmek için her tarafına broş takıp gezen, hatta daha çok broş takabilmek için elitliğinin simgesi olan canım burma bileziklerinden ve madonna'dan arakladığı kürkünden vazgeçen yazar.
yoldan geçen bir çoçuk o kadar broşu görüp "abi taso oynayalım mı?" diyince, elitliğinden gram ödün vermeden*, asabi bir şekilde bir enstrümantal müzik mırıldanmaya başladı ve "moon prism power make up!!!! sihirli ay adına seni cezalandıracağım bücürük" diyerek ay savaşçısına dönüştü. bunu gören çocuğun annesi "lennnn başlarım ayına, matkabına... kaaaa-meee-ha-meeee-haaaa!" hamlesiyle, ay gızımızın lepiska saçlarını yaktı. ardından saçlarını eliyle arkaya atan anne "güzelliğine güvenme, bir sivilce yeter, zenginliğine güvenme, bir kamehameha yeter" diyerek uzaklaştı.
ben de içimden oh olsun dedim.. gene de, sevecen yüreğe sahip olan ben, bana zorla pasta yememi tembihleyen şimdilerde ütülmüş kelleye dönen bu ay gıza, yüreği ferahlasın diye "olur böyle şeyler.. ana gibi yar baba gibi diyar olmaz" dedim. bana manyak mısın sen gözleriyle baktı ve sessiz sessiz sırça sarayına doğru yola koyuldu..
*