makinenin kırışık azaltma tuşunu seçmek, makine biter bitmez çamaşırları asmak, kolay kırışacak kıyafetleri tercih etmemek gibi süper çözümlerle yırtılabilecek angarya. çamaşırların otomatik yıkandığı, bulaşıkların otomatik yıkandığı bir devirde evin en insan gücü isteyen işkence işlerinden biri. yazın duman attırır, kışın serin sulardan kızgın kumlara atlatır. nasıl desem hani böyle buram buram, dünya üzerinde cehennem azabını tatmak gibi bir şey.

sevmediğim iki ev işinden biri. salak sıkıcı yorucu hem de sıcaklatan bir uğraş.

bir de kafada yapanları vardır.

hakikaten çok sıkıcı. en çok üşendiğim ev işi. teknoloji her işi kolaylaştırıyo ama ütüde hayata yansıyan bi fark yok. buhar gücü yüksek, askıda ütü yapan makineler var ama o kadar para eder mi diye sormadan edemiyorum.

tek kelimeyle ızdırap. 657 sayılı kanuna tâbi iseniz ütü hayatınızın en büyük parçalarından biri olur ne yazık ki.
ama işin kolayını buldum: al çamaşırı koy poşete ver terziye 2 saat sonra git jilet gibi ütülenmiş hepsi...

nano teknolojik kumaşlardan üretilen kıyafetler ütü derdinizin azalmasına katkıda bulunabilir. bu kumaşlar sıvı geçirmez, lekeye karşı daha dirençlidir ve de en önemlisi minimum seviyede buruşur.

kırışık her türlü kumaşı düzeltme çabası. üniversite döneminde kimse bilmediği için çok işime yaramıştı.
yakın arkadaşlarım hariç herkes için geçerli tarife;

5 parça giysi = 1 paket sigara

bir tek gömlek ütülemesini sevmem * diğer şeyleri ütüleyebilme kabiliyetine sahibim *

yapması çok zor ve sıkıcı olan ev işi. özellikle annemin ütü yaparken kafayı yediğine birçok kez şahit olmuşluğum var. ütünün hararetiyle menapozun verdiği hararet birleşince annem tanınmaz hale geliyordu.

bir tişörtü ütülememin 10-15 dakika sürdüğünü farkedince elime almayı bıraktığım illet, anneme saygılar.

pazar akşamı klişelerimden biri. keyfim ve enerjim yerindeyse 7-8 tane gömleği birden ütüleyip 2 haftalık ütülü gömlek ihtiyacımı karşılıyorum.