kucuktum, ufaciktim erkek fatmaydim ha bir de hiperaktif. 6 yasima kadar ananem ve dedemle kaldim hayatimin en mutlu zamanlari gibi geliyor hep onlar bana. insaatta olan apartmanlarin 1. katindan atlamalar, kiremiti toza donusturup tukurugunuzle boyaya donusturmek, evde bugs bunny?nin cizgi filmlerindeki gibi cekyatin ustunde semsiye acip ucma cabalari, dedemin gobegini havuz diye kullanip yuzmeler..

tek bir kavga hatirliyorum o donem ve ananemin tek bir sozunu. benim yaslarimda bir kiz yaninda erkek kardesleriyle beni dovmustu nedensiz. ben de aglayarak sikayet ettim balkonda oturan ananeme. ananemden beni iceri almasini istedim. ananem "o kizi dovmeden iceri giremezsin. biri sana vurdugunda sen daha hizli vuracaksin. her zaman hakkini savunacakasin" dedi. ben de gittim yine itis kakis dayak yedim. neyse en azindan aklimdan cikmayan bir ders ogrenmistim