çocukluğumda yaşadığım ege köyünde radyonun frekanslarını karıştırırken mutlaka denk gelirdi yunanca ezgiler. o günlerden kalma bir hoşluk duygusudur içimdeki karşı kıyıdaki halka. yüzyıllar boyunca dipdibe yaşamışız köylerimizde. onlar bizim ramazan bayramımızı kutlamışlar biz onların paskalyalarını. ama işin içine siyasetçiler girince aniden düşman etmişler bizi birbirimize. neden savaştığımızı, neden düşman olduğumuzu bilmeden... yunanistan; yakındaki unutturulan uzak akrabamız... kardeşimiz...(bkz: benden selam söyle anadoluya)