terör saldırısı. patlamanın olduğu dakika metrobüse bindim ve sefaköy metrobüs atatürk havalimanı pistini görebiliyor, her şey normaldi, evim buraya 2 km uzaklıkta, 4 durak sonra incirli'de inecektim ve yanımdan 10 tane ambulans geçti, kaza falan mı oldu derken arkadaşımla buluştum, e5 üzerinde bilen bilir ömür plaza'ya oturduk ve abartmıyorum 30 dakikada 100 kadar ambulans ve 3 itfaiye aracı geçti. cidden dehşet verici, hayır güvende olmadığımızı zaten biliyorduk ama yaşadığım yere en yakın olan saldırıydı ve burası dakikada bilmem kaç uçağın kalkıp indiği bir havalimanı. araç girişinde hiçbir denetleme yok, en basitinden bir taksiye atlayıp çok rahat dış hatlar'a girip kendinizi patlatabilirsiniz ve girişin hemen yanında check-in yapan onlarca kuyruktaki insanlar var. güvenlik zaafiyeti diye kendimi avutuyorum ama bu taviz güvenlikten çok son 1 yıldaki patlamaları düşündüğümüzde ülkenin tavrı ile alakalı. en basitinden havalimanına ambulansların e5'den gidebileceği tek yer basın ekspres yolu sapağı ve 100 kadar ambulans sıkışan trafikte dakikalar kaybederek ilerledi, çoğu yan yollara saptı ve bu sırada metrobüs yolu bomboştu, acil durumlarda buranın kullanılmasına dair hiçbir plan yok. 11:30 gibi eve döndüğümde de pistten uçaklar kalkıyordu. ne bir acil durum planı, ne belirli bir yönetmelik var. rutin belli; patlama olur, rtük yasağı çakar, 2 gün dünya gazeteleri bizden çok durumumuzu konuşur, türk medyası her şey normalmiş gibi davranmaya devam eder ve haftasonu gelmeden her şey normale döner, ta ki bir sonraki patlamaya kadar. bu tür olaylara karşı sıfır tedbirliyiz, hiçbir şekilde belirli bir ders alınmadı önceki olaylardan. tüm arkadaşlarım ve ailem güvende ama orada bir çok insan öldü, onlardan birisi ben ya da bir tanıdığım olabilirdi ki yarın benim başıma gelmeyeceği bile belli değil. ölenler adına çok üzüldüm, yaşadığım ülkeye ise fazlasıyla sinirliyim. allah belanızı versin.