bir arkadaşımız vardı zamanında, kaşar lubunyanın önde gideni. hüsnü, inanılmaz bet bir sesi olmasına rağmen gençliğinde bursa'da gazinolarda şarkıcılık yaptığını iddia ederdi. yine çok çirkin olmasına rağmen, kendisinin türkiye'nin en güzel lubunyası olduğuna inanırdı. ama hep yalnızdı nedense. o ise, tam aksine, koliden başını kaldıramadığından yakınırdı sürekli. "ayol yediğim önümde yemediğim arkamda. mantiler sıraya giriyor kapımda. hem dünya güzeliyim, hem tatlı dilliyim. bana koca mı dayanır hahahaaaayt..." diyerek hava basardı bize. bazen, "abla nasıl bağlıyorsun mantileri, bize de öğret. tüm mantiler sana geliyor" diye madi koli atardık. o yine şuh kahkahalarından birini atar ve "ayol benim adım feride, amım geride. bana gelecekler herhâlde... en güzel gözler meralde... son kolim çetin, nerde senin ceketin? ..." diyerekten ve daha hatırlamadığım bir sürü kendi icadı tekerlemeyi sıralayaraktan gullümün dibine vururdu... kulakları çınlasın.
mahallenin bakkalinin kocasi
dark bear